Als psycholoog praat ik over narigheid. Mensen denken dat dat zwaar is. Zo ervaar ik het niet, omdat ik zie dat het mensen helpt. Dat geeft mijn werk voldoening. Op het fruitbedrijf staat mijn man de komende maanden bomen te snoeien. Mensen denken dat dat ontspannen is. Zo ervaart hij dat niet. In zijn eentje tussen de bomen ontstaat alle ruimte voor zijn zorgen. Zwijgen is vaak zwaarder dan praten. Het lucht op om iets te delen waar je je voor schaamt of waar je bang voor bent. Zwijgen maakt het vaak alleen maar groter. Praten is als de grote schoonmaak. Je ziet ertegenop, maar het is fijn als alles weer aan kant is.

We vinden het heel normaal om de borden te wassen na het avondeten. Of de vuiligheid tussen onze tanden vandaan te poetsen voor het slapen gaan. Hygiëne is vanzelfsprekend omdat we willen voorkomen dat we ziek worden. Terwijl je echt niet direct ziek wordt van een keer eten van een vies bord. Je wordt pas ziek als je heel lang in de vuiligheid leeft.

Psychische hygiëne is net zo belangrijk, maar niet vanzelfsprekend. De narigheid van onze psyche poetsen we weg met een goed gesprek met iemand van wie we houden. Maar ook door tijd te maken om te doen wat we prettig vinden. Sporten, muziek, een goed boek of mooie film. Het is allemaal psychische hygiëne. Je problemen worden er niet kleiner van, maar de ruimte in je hoofd om ze op te lossen wel groter. Bedenk tijdens de snoei waar je blij van wordt en spijbel vervolgens een dag om dat te doen. Alleen maar werken zonder ontspanning is alsof je nooit meer je tanden poetst. Het gaat vast jaren goed, maar uiteindelijk wordt alles zwart.